Экономические науки” / 13.Региональная экономика

Аға оқытушы Тажиева И.Т. және ЭК-13-1тобының студенті Айтқұлова М.Б.

Ш.Есенов атындағы КМТжИУ, Қазақстан

Қазақстандағы еңбекақы төлеудің ұйымдастыру

Мемлекеттің жалақыны аймақтық деңгейде реттеу саясаты территориялық айырмашылықтар мен аймақтық коэффициенттерді белгілеуді анықтаудан тұратыны белгілі, ол негізгі жалақыны толықтырып, әділетті еңбек ақы қағидасын қамтамасыз етеді.

Ал жұмыс берушілер мен жұмысшылар рөлі, олар әлеуметтік серіктестік қағидасы негізінде жалақы проблемаларын шешу үшін оларды территориялық өзгешеліктерін біріктіруде жатыр.

Қазақстан Республикасында ең төменгі орташа еңбек ақы ауыл шаруашылығы  саласында. Бірақ бұған қарамастан жылдан жылға еңбек ақы көлемі өсіп келе жатыр. Оның себібі бір жағынан инфляцияғада байланысты. Мысалы, 2010 жылы  мемлекеттік басқару саласында еңбекақы 70437 теңге болса, 2012 жылы бұл 98293 теңгеге жетті. Яғни бұл өте жақсы.

2012 жылы бір жұмысшыға   шаққанда   орташа   айлық  еңбек ақы 101263  теңгеге тең болды, бұл өткен  жылмен   салыстырғанда   12,5 %-ға жоғарылады, яғни нақты  жалақы индексі  107,0% - ды  құрады. 

Жалданбалы жұмысшылардың еңбекақысының жоғарылауы экономикалық қызметтің барлық түрлері бойынша анықталады. Ауыл шаруашылық жұмысшыларының еңбек ақысы 2012 жылы 2011 жылмен салыстырғанда  13,47%- ға артты, өнеркәсіп жұмысшыларының - 13,35 %-ға, қаржылық қызмет жұмысшыларының – 6,09% - ға, денсаулық сақтау және әлеуметтік қызмет жұмысшыларының – 15,14%-ға артты.

         2012 жылы жалақының жоғарғы деңгейі кәсіби, ғылыми және техникалық қызмет жұмысында істейтін жұмыскерлерде –199494 теңге немесе 97%, қаржылық  және сақтандыру қызметі  191005 теңге, тау-кен өнеркәсібінде 178207 теңге.

Кесте 1

2010-2012 жылдар аралығындағы Қазақстан Республикасының аймақтары бойынша орташа айлық жалақы                                                               (теңге)                                                                                                                                                                                                        

Көрсеткіштер

2010 ж.

2011ж.

2012ж.

2011-10 %

2012-11 %

Қазақстан

77611

90028

101263

116,0

112,4

Ақмола облысы

54557

64496

74685

118,2

115,8

Ақтөбе облысы

69726

79878

90241

114,5

113,0

Алматы облысы

58430

67638

77320

115,7

114, 3

Атырау облысы

148310

165975

180406

113,94

108,6

Шығыс Қазақстан облысы

61388

73677

84872

120,02

115,19

Жамбыл облысы

51340

61825

72296

120,4

116,94

Батыс Қазақстан облысы

80101

87503

90728

109,2

103,6

Қарағанды облысы

66539

77940

92382

117,1

118,5

Қызыл-Орда облысы

69753

81518

93361

116,8

114,5

Қостанай облысы

57268

67252

76647

117,4

113,97

Маңғыстау облысы

133148

151041

157358

113,4

104,1

Павлодар облысы

64955

75338

85844

115,99

113,9

Солтүстік  Қазақстан облысы

51689

61712

68921

119,39

111,6

Оңтүстік Қазақстан облысы

57545

67721

75467

117,6

111,4

Астана қаласы

110838

132618

148287

119,6

111,8

Алматы қаласы

106597

121674

134378

114,14

110,4

 

2012 жылдағы  еңбек ақының жоғары деңгейі Атырау облысы байқалған (180406 теңге). Еңбек ақы төлеу бойынша айтарлықтай бөлінетін Маңғыстау облысы (157358 теңге) және Астана, Алматы қалалары (148287 теңге және 134378  теңге). Еңбек ақының төмен деңгейі аймақтарға Солтүстік  Қазақстан облысы  (68921  теңге) және Жамбыл облысы (72296 теңге) жатады. Бұл көрсеткіштерді біз жоғарғы кестеден байқадық.

Қазақстан Республикасында еңбек ақы төлеудің сәйкестігін талдау керектігі туындайды, соның ішінде, республиканың салалары мен аймақтарында. 

Мемлекеттің жалақыны аймақтық деңгейде реттеу саясаты территориялық айырмашылықтар мен аймақтық коэффициенттерді белгілеуді анықтаудан тұратыны белгілі, ол негізгі жалақыны толықтырып, әділетті еңбек ақы қағидасын қамтамасыз етеді. Ал жұмыс берушілер мен жұмысшылар рөлі, олар әлеуметтік серіктестік қағидасы негізінде жалақы проблемаларын шешу үшін оларды территориялық өзгешеліктерін біріктіруде жатыр. 2012 жылдағы  еңбек ақының жоғары деңгейі Атырау облысы байқалған (180406 теңге). Еңбек ақы төлеу бойынша айтарлықтай бөлінетін Маңғыстау облысы (157358 теңге) және Астана, Алматы қалалары (148287 теңге және 134378  теңге). Еңбек ақының төмен деңгейі аймақтарға Солтүстік  Қазақстан облысы  (68921  теңге) және Жамбыл облысы (72296 теңге) жатады.

Салалық аспектіде еңбек ақы төлеу өзгешелігінің талдауы тағы да республикада еңбек ақы көлемінің өзгешеліктерінің тенденциясының күшеюін көрсетеді.

Қазақстан Республикасында ең төменгі орташа еңбек ақы ауыл шаруашылығы  саласында. Бірақ бұған қарамастан жылдан жылға еңбек ақы көлемі өсіп келе жатыр. Мысалы, 2010 жылы  мемлекеттік басқару саласында еңбекақы 70437 теңге болса, 2012 жылы бұл 98293 теңгеге жетті. Яғни бұл өте жақсы.

2012 жылы бір жұмысшыға   шаққанда   орташа   айлық  еңбек ақы 101263  теңгеге тең болды, бұл өткен  жылмен   салыстырғанда   12,5 %-ға жоғарылады, яғни нақты  жалақы индексі  107,0% - ды  құрады. 

Мемлекеттен минималды еңбек ақы мөлшерін белгілеу кедейлікті жоюға кері әсер етеді. Сондықтан, мемлекетке еңбек ақыны белгілеу жүйесіне мемлекеттік әсер ету шараларына, олардың экономикалық тиімділігіне кері әсер етуін есепке ала отырып, өте мұқият қарау керек.

ҚР-сы экономикасының көптеген факторларының, атап айтқаанда, экономикалық жағдайдың тұрақсыздығы, жұмыссыздықтың болуы, әлеуметтік еңбек қатынастарын реттеудің қолданылмайтын жүйесі екі республикаға да еңбек ақыны жоғарыда келтірілген бағыттар бойынша ұйымдастыруға жол береді.

ҚР-да еңбек ақы азаматтардың игіліктерінің негізгі көзі және еңбек қызметінің ынтасы болу үшін, менің ойымша келесі міндеттерді шешу керек:

1)  кепілденген минималды еңбек ақыны нақты өмір сүру минимумының деңгейіне дейін сатылап өсіруді жүргізу, ал кейіннен минималды тұтыну бюджетінің деңгейіне, содан кейін үнемді бюджет деңгейіне дейін жеткізу;

2)  кәсіпорын табысын еңбек пен капитал, кәсіпкер мен жұмысшы, пайда мен еңбек ақы төлеу арасында әділ бөлуді белгілеу;

3)  сала, кәсіп және аймақ бойынша минималды және орташа еңбек ақы арасындағы қатынасты, өнеркәсіпте және әлеуметтік аядағы жұмысшылардың еңбек ақысын төлеудегі экономикалық және әлеуметтік анықталмаған дифференциясын қысқарту;

Әлеуметтік және экономикалық сұрақтарды шешуде үш тараптың - үкіметтің, кәсіподақтың және жұмыс берушінің келісімі қажет. Бұл міндетті қажеттілік бүгінгі нақтылық. Жүйені жұмыс жалпымен ортақ қабылданған халықаралық нормаларға және стандарттарға, ең алдымен адам құқығының жалпыға бірдей декларациясына, еңбекті халықаралық ұйымдастыру конвенцияларына негізделуі мүмкін. үш жақты келіссөздегі басты міндеттердің бірі – бұл кәсіпорындарда және салаларда ондағы нақты экономикалық жағдайды есепке ала отырып еңбек ақыны өсірудің бағыттарын келістіру.

Өз елінің азаматы, негізгі салық төлеуші бола отырып, әрбір жұмысшы өзінің тікелей жеке меншігі болып табылатын жұмыс күшінің нарықтық құнына сәйкес еңбек ақыны дер кезінде және толық алуға құқылы.

ҚОЛДАНЬІЛҒАН ӘДЕБИЕТ ТІЗІМІ

1.   Қазақстан Республикасының 2003-2015 жылдарға арналған индустриялды-инновациялық даму стратегиясы // 2003жыл,17 мамыр

2.   ҚР халықтың жұмысбастылығы туралы" Заңы// Егемен Қазақстан - 2011 - қаңтар

3.   Прожиточный минимум в системе организации оплаты труда // Труд в Казахстанане №5 2012год