Педагогические науки / 3. Методические основы воспитательного процесса

Кандидат педагогических наук Дурманенко О.Л.

Восточноевропейский Национальный университет имени Леси Украинки, Украина

Szkolenie i praca dydaktyczna na uczelni

Wychowanie - jest złożony i wieloaspektowy proces tworzenia osobistości, stwarzając optymalne warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego.

Nowoczesna edukacja na Ukrainie powina zabezpieczyć inicjacje młodych ludzi do kultury świata i ludzkich wartości. Za formą i metodą oparta jest na tradycjach ludowych, najlepszę osiągnięć pedagogiki krajowej i światowej [1;25].

Szczególną uwagę zwraca się na organizację pracy wychowawczej w placówkach oświatowych w ramach koncepcji krajowego systemu edukacji. Krajowy system edukacji jest warunkiem integralnej formacji osoby; to ustalone od wieków przez ludzi system wierzeń, przekonań, idei, ideałów, tradycji i działalności zawodowej, która ma na celu tworzenia stanowisk i wartości młodzieży ideologicznych, aby przenieść swoje doświadczenia społecznego, dokonań poprzednich pokoleń. Naukowo oparty właściwie zorganizowane kształcenie odzwierciedla postęp duchowy narodu, proces zachowania i wzbogacenia jej kulturę.

Ideałem wychowania jest harmonijnie rozwinięty, wysoko wykształceny, społecznie aktywny człowiek, obdarzeny wielką odpowiedzialnośćą obywatelską, zdrowych umysłowo kreatywnych, fizycznych i duchownych cech, rodzinnych i patriotycznych zmysł, ciężkiej pracy i inicjatywy [3;58].

Proces wychowania jest połączony z procesem nauczania młodzieży opanowania podstaw nauki, bogactwa kultury narodowej i światowej.

Wychowanie powinno być przeprowadzony zgodnie z nowymi warunkami, z uwzględnieniem fizycznego, umysłowego dojrzałości jednostki, jak również jego rozwój intelektualny i duchowy.

Szczególne miejsce w organizacji procesu edukacyjnego kształcenia zawodowego, w jakiego celem jest rozwijanie szacunku uczniów dla wybranego zawodu, co niezbędne do cech i umiejętności rozwoju twórczego potencjału przyszłego eksperta [5;86].

Dominantnym całej systemie edukacji w zakresie szkolnictwa wyższego musi być charakter narodowy jako formę samostanowienia narodu ukraińskiego i ukraińskiej osobistości.

W kontekście dokonujących się tak licznych i głębokich zmian w szkolnictwie wyższym należy zadbać o właściwą jakość kształcenia. Niepokojąca jest rzadkość podejmowania dyskusji nad rolą metod prowadzenia zajęć w szkołach wyższych w trosce o efektywność edukacji akademickiej. W procesie edukacji akademickiej dominują wykłady, a zajęcia konwersatoryjne są prowadzone w licznych grupach, w których nie ma warunków do aktywizowania studentów, wdrażania ich do samodzielnego myślenia i działania, a przede wszystkim do konstruowania wiedzy i kształtowania niezbędnych kompetencji, takich jak: umiejętność uczenia się, sprawnego przetwarzania informacji, wszechstronnego posługiwania się techniką i technologią informacyjną, wykorzystania wiedzy do rozwiązywania problemów, oraz tzw. kompetencji miękkich - osobistych i interpersonalnych (np. umiejętność pracy w grupie, otwartość na zmiany, zdolność motywowania siebie i innych, umiejętność pracy w warunkach stresu, negocjacyjne rozwiązywanie konfliktów, samodzielne i kreatywne wykonywanie zadań) [9;52].

Jednym z głównych czynników doboru metod edukacji akademickiej - obok celów i zadań, treści, przygotowania nauczyciela i wyposażenia szkoły wyższej - jest student o specyficznych cechach rozwojowych, a przede wszystkim o dużych możliwościach intelektualnych.

Bibliografia:

1.D. Barnes, Nauczyciel i uczniowie. Od porozumiewania się do kształcenia, WSiP, Warszawa 1988.

2.T. Bauman, Dydaktyczny i społeczny status uczenia się, [w:] tejże (red.), Uczenie się jako przedsięwzięcie na całe życie, Impuls, Kraków 2005.

3.J. Bruner, Kultura edukacji, Universitas, Kraków 2006.

4.E. Chmielecka, M. Taras, Proces Boloński - co nowego po Leuven?, „e-mentor” 2009, nr 3.

5.E. Czerka, Rozwój potencjału dorosłych z perspektywy heutagogicznej, „Rocznik Andragogiczny” 2009.

6.K. Denek, Ku uniwersytetowi przyszłości, „Nowa Szkoła” 2010, nr 9 (687).

7.J. Dewey, Szkoła i dziecko, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2006.

8.E. Erikson, Dzieciństwo i społeczeństwo, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2000.

9.A. Kraśniewski, Jak przygotować programy kształcenia zgodnie z wymaganiami wynikającymi z Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego, MNiSW, Warszawa 2011.